Perëndia na takon përmes mjeteve të jashtëm – Pjesa 2

Në pjesën e parë të këtij artikulli, ne vumë re që Perëndia punon me ne, qeniet njerëzore, përmes mjeteve të jashtëm: përmes Fjalës, faljes së mëkateve, pagëzimit dhe Darkës së Zotit. Prandaj, ne besojmë se Krishti, përmes kishës së Tij, thërret burra që, me urdhrin e Tij dhe me autoritetin e Tij, shpallin Fjalën e Perëndisë, administrojnë sakramentet dhe falin mëkatet brenda bashkësisë. Ne zakonisht themi që Perëndia punon me ne përmes mjeteve të Tij të hirit. Krishti na ka dhënë Fjalën e shkruar dhe të shpallur, pagëzimin, Darkën e Zotit dhe faljen e mëkateve me qëllim që të krijojë, forcojë dhe ruajë besimin në zemrat tona. Këta mjete hiri janë Ungjilli. Përmes tyre, dhurata e Perëndisë na përcillet ne: falja e mëkateve, besimi dhe jeta e përjetshme.

Kur shohim këta mjete të hirit, nuk duhet të mendojmë apo të përqendrohemi kryesisht në atë që bëjmë ne: si leximi me zell i Biblës, të konsideruarit e pagëzimit thjesht si një akt bindjeje apo një rrëfim publik i besimit tonë, ose të menduarit se fokusi i Darkës së Zotit është mbi atë që bëjmë ne. Jo — fokusi është mbi atë që bën Perëndia për ne. Perëndia më flet mua përmes Fjalës: “Ai që ju dëgjon ju, më dëgjon mua” (Luka 10:16). Perëndia është Ai që pagëzon, ashtu siç na mëson Katekizmi: “Të pagëzohesh në emrin e Perëndisë do të thotë të mos pagëzohesh nga njerëzit, por nga vetë Perëndia. Megjithëse kryhet nga duar njerëzore, është vepra e vetë Perëndisë” (Katekizmi i Madh). Krishti jep trupin dhe gjakun e Tij në Darkën e Zotit: “Merrni dhe hani! Ky është trupi im, që jepet për ju… Kjo kupë është besëlidhja e re në gjakun tim, që derdhet për shumë veta për faljen e mëkateve.” Të gjitha këto i bën Krishti që unë dhe ti të besojmë Ungjillin.

Në shumë denominacione të krishtera, fokusi drejtohet nga brenda, drejt individit, duke kërkuar dhe duke e përqendruar vëmendjen në jetën e brendshme të personit. Këtu shohim një paralelizëm me frymën e kohës sonë, e cila na nxit të shohim thellë brenda vetes për të gjetur “veten e vërtetë.” Supozimi pas kësaj është se zgjidhja gjendet brenda nesh. Por si të krishterë, ne kemi një kuptim krejtësisht tjetër! Zgjidhja për problemin më të thellë të njerëzimit nuk gjendet brenda nesh. Shpëtimi duhet të vijë nga jashtë. Dhe shpëtimi ka ardhur nga jashtë — përmes Jezu Krishtit.

Fokusimi në njeriun e brendshëm, ose hetimi i zemrës në çështje të besimit çon pashmangshmërisht në dëshpërim, sepse qeniet njerëzore janë të pasigurta dhe të dobëta. Zoti thotë përmes profetit Jeremia, “Zemra gënjehet më tepër se çdo gjë tjetër dhe sëmuret në mënyrë të pashërueshme” (17:9). Prandaj, është ngushëllim i madh për ne që ndihma vjen nga jashtë nesh. Kur Perëndia punon në ne përmes Fjalës së Tij dhe sakramenteve, ka siguri dhe një objektivitet pas të cilit mund të mbahemi. Përmes mjeteve të hirit, Krishti vjen te ne, duke iu shpërndarë hirin dhe faljen e Tij të gjithë atyre që besojnë. Për këtë, ne falenderojmë Perëndinë që, në urtësinë dhe mëshirën e Tij, Ai i ka dhënë Kishës së Tij këta mjete të jashtëm, të besueshëm për të na ndihmuar në udhëtimin tonë. Si të krishterë, ne kemi nevojë për Kishën, ku gjenden këta mjete hiri.

Ky artikull është shkruar nga pastori Lennart Ahlvik. Ai shërben si pastor ndihmës në Bashkësinë Luterane të Shën Jakobit në Pietarsaari, Finlandë. Artikulli është botuar më parë në suedisht në “Ungitro” dhe mund të gjendet në https://www.ungitro.fi/gud-moter-genom-yttre-medel-del-2/